Seks i o seksie

Uliczka

Seks każdy z nas doskonale zna, jeśli nie na własnej skórze, to z telewizji, internetu, a część z nas miała to szczęście/nieszczęście i uświadomili ją rodzice. Wielu z nas ciekawi, innych ciągle jeszcze brzydzi, a jeszcze inni chcą przeżyć swój "pierwszy raz" jak najszybciej i mają już określony wiek, w którym chcą rozpocząć współżycie. Jak jest z Wami?
Jak jest w Waszych domach? Rozmawiacie o tym ze swoją rodziną?
A ze znajomymi? Zwierzacie się przyjaciółce ze swoich bardziej lub mniej intymnych spraw?

Przy okazji spytam, co uważacie o granicy 15 lat, kiedy seks staje się legalny? Jest potrzebna według Was? A może powinna być wyższa/niższa? Czy w ogóle ktokolwiek się do tego stosuje?

olga

Mam te najgorsze przeżycie w tej strefie ale się wypowiem, a co :)

Nie rozumiem tego, że nie którzy dokładnie sobie to zaplanowali, bo według mnie tego nie da się zaplanować, ani wiek, ani miejsca. Nie brzydzę się ale też nie powiem, że chciałabym mieć jakieś inne przeżycia w tej strefie. Kiedyś mocno się brzydziłam, unikałam tego tematu itd., ale dzięki cioci i psychiatrze podchodzę do tego już inaczej ale tak jak już pisałam nie wiem czy chciałabym kiedyś się kochać z kimś, pewnie kiedyś tak ale za wiele lat.
I tu jest dla mnie podstawowa różnica, którą mi wytłumaczył chłopak. Pomiędzy UPRAWIANIEM seksu a KOCHANIEM się. Najważniejsze, żeby zrobić to z osobą, która nie jest przypadkowa, której się ufa, zna się ją i wie się, że to nie jest obnażenie ciała tylko też duszy. Bo łatwo się przed kimś rozebrać ale już trudniej robić to, bo się kocha kogoś, tak myślę.
Z ciocią o tym rozmawiam, mało i rzadko ale czasami tak. Zależy jej bardzo, żeby zmienić mój pogląd na to i udaje się, powoli ale. Rozmawiam o tym z moich chłopakiem też dość rzadko i też często kończy się na stwierdzeniu "sprawię, że to polubisz. Kochanie się byłoby fajne, nie będzie bolało, wręcz będzie przyjemnie" itd. Rozmawiam o tym też z Bartkiem i wiem, że on z ciocią - jego mamą też o tym rozmawia, już w inny sposób niż ja z nimi. Wiem, że on "to już robił" nie żałuje ale nie jest już z tą dziewczyną.
Moja przyjaciółka mi się zwierza z tego tematu ale nie wiem czy ja byłabym w stanie rozmawiać o tym, w sensie mówić jak było gdybym kiedyś się z kimś kochała poza ciocią i Bartkiem. Jednak to dla mnie sprawa bardzo bardzo prywatna i absolutnie nie rozumiem wręcz chwalenia się tym, rozpowiadania czego to się nie robiło i z iloma partnerami.

Co do granicy wieku. Myślę, że jest za niska ale i tak się do tego przestało stosować. Chociaż z drugiej strony jeśli ktoś ma, powiedzmy niecałe 17 lat i wie już, że jest gotowy, ma osobę, które wie, że może zaufać to czemu nie? Każdy jest dojrzały w innym wieku i chyba klucz to zrobić to wtedy kiedy już się do tego dojrzało, a nie kiedy się chce zaszpanować czy coś takiego.

Nie dodałaś pytania co z nadużyciami seksualnymi. Seksu z małoletnimi, gwałtami. Ale mam nadzieję, że pytać nie trzeba i każdy wie, że to okropne i tego się nie robi. A za zabicie osoby psychicznie ja bym skazała nie na kilka lat więzienia tylko na cholernie ciężkie roboty, cholernie złe traktowanie w więzieniu. Absolutnie nie kara śmierci, bo to za łagodne, za szybko. Zrobić tym ludziom piekło na ziemi i tyle. I może patrzę na to zbyt emocjonalnie ale trudno. Tym okropnym ludziom nie powinno się dawać najmniejszej szansy na wybaczenie.

Ewangelina

Chciałabym rozmawiać o seksie z mamą. Ale ona w takim wypadku mówi, że nabawię się z chłopakiem... jak to ona nazwała? Aha! Chorego dzieciaka. Coś mi się zdaje, że gdzieś tutaj na tym forum już o tym wspominałam. A seks jest jednym z wyznaczników dojrzałego związku, zaraz po zaufaniu oraz samych rozmowach o seksie.
Seks nie powinien być tematem tabu. Nie powinien śmieszyć ani zawstydzać. To, co dotyczy nas, ludzi, powinno być na porządku dziennym. Nie powinien upokarzać, ale są wyjątki. Chociażby jak ktoś na siłę chce stosunku płciowego, bo tak wypada, bo to ten wiek, bo partner/partnerka nalega. A to nie powinno być tak. Do seksu nie wolno zmuszać, jak ktoś poczuje, że to odpowiedni moment i że jest gotowy, niech porozmawia o tym z drugą osobą w swoim związku. Ważne jest też, by przemyśleć wszystko, a nawet wskazane jest, by podzielić się swoimi obawami i pragnieniami, oczekiwaniami z tym, kogo się kocha.
Z seksem jak z chorobami psychicznymi. Temat, którego wiele osób omija, boi się go, a często również wyśmiewa. No ale nie będę się tutaj rozpisywać o naturze chorób psychicznych - to nie nie ten temat.

olga

Naprawdę tak Twoja mama powiedziała? Jestem w szoku. Przecież najwięcej zależy od wychowania, tego jakim się jest dla dziecka, w jakim środowisku ono przebywa. Mam nadzieję, że nie wzięłaś tego do siebie i wiesz, ze to bzdura.

Ewangelina

Olga, tak, tak właśnie powiedziała.
Wiem, że to bzdura, znam kilku rodziców chorych psychicznie i ich dzieci dobrze dojrzały.

spideygirl

Uwielbiam ten temat. W sumie w moim domu zawsze rozmawiało się o tym normalnie, identycznym tonem jakby się mówiło o jedzeniu czy spaniu. Nie ukrywam, że zawsze mi się to podobało. Bo mogłam przyjść i pogadać, nie byłam zmuszona wypisywać głpkowatych pytań na zapytaj.onet czy coś w tym stylu.
Oczywiście moi rodzice poszli na łatwiznę, ponieważ sami mnie nie uświadomili. Wyręczyli się bardzo miłą panią, która miała przyjemność prowadzić z nami zajęcia w szkole z WDŻW. Ale stwierdzam, że nawet dobrze zrobili. W grupie rówieśników rozmowy na 45 minutach więcej spędzonych w szkole przebiegały znacznie zabawniej i ciekawiej. Bardzo miło to w każdym razie wspominam.
Temat seksu nie brzydzi mnie ani nie zawstydza, ale ze względu dla tych, dla których jest on krępujący staram się go ubrać w odpowiednią ironię, by nie krępował a bawił. Być może to głupie, jednak po takich żartach i żarcikach ludziom czasem łatwiej jest się wypowiedzieć.

Mój pierwszy raz odbył się z dziewczyną. W moim domu, moja mama sprawę potraktowała zupełnie naturalnie, jednak kiedy rozstałam się właśnie ze swoją eks-kobietą zamartwiała się, że oglądam się również za innymi dziewczynami. W sumie uważam, że dziewczyny są seksowne i pociągające, ale już raczej nie czuję pociągu do wiązania się z osobami tej samej płci w bliższe relacje czy tez sytuacje i numerki. Fakt faktem jednak że seks stwarza pomiędzy dwiema osobami dodatkowe połączenie jest niezaprzeczalny i doświadczyłam tego na własnej skórze. Boleśnie przeżyłam to rozstanie. Snułam się po domu jak cień, nie chciało mi się jeść, pić, myśleć, oddychać. Brakowało mi ciepła, czułości. To było chyba jak na odwyku. Po kilku miesiącach jednak znów byłam sobą i radowałam się życiem. Wtedy poznałam swojego obecnego chłopaka. Z przywiązywaniem i uzależnianiem się od siebie jednak poczekaliśmy - niestety nie zbyt długo, bo wytrzymaliśmy aż trzy miesiące... W ciągu dwóch lat myślałam około 2 razy, że zaszłam w ciążę. Oczywiście pomimo stosowania tabletek i prezerwatyw. Zatem teraz pozwolę sobie odpowiedzieć na pytanie KIEDY powinno zacząć się uprawiać seks? - Wtedy, kiedy jesteśmy gotowi na macierzyństwo. Oj nie myślcie, że jestem staromodna i sama go nie uprawiam, a co za tym idzie jakaś hipokrytka ze mnie. Po prostu uważam, że takie wyjście jest najrozsądniejsze i nie zamierzam nikogo krytykować, ponieważ sama lepsza nie jestem.
Zwierzam się? Raczej nie zwierzam... Chwalę się - nie... Po prostu rozmawiam. :)

Uliczka

O, Pajączku, tak mi się podoba Twoja wypowiedź! Totalnie bez krępacji, otwarcie, radośnie, a nie każdy potrafi tak o tym pisać. Wielkie brawa ode mnie love

ruda

Temat u mnie w domu nie poruszany ze względu na religijność moich rodziców. Uświadamiania żadnego nie było, ewentualnie zakaz :)
Właściwie jedyna osobą z którą mogę o tym otwarcie porozmawiać oprócz mojego chłopaka, jest jedna z moich przyjaciółek. Skłamałabym jakbym powiedziała, że potrafię mówić o wszystkich kwestiach otwarcie i bez skrępowania. Być może przyczyniło się do tego właśnie tabu w moim domu oraz w praktycznie całym otoczeniu.
Jeśli chodzi o moje podejście do seksu, to zmieniało się ona na przestrzeni tych ostatnich lat, od ciekawości, poprzez zawód, zniesmaczenie, zniechęcenie, zaskoczenie, aż po prawdziwą przyjemność.
Niestety z Łukaszem nie zgadzamy się w pełni we wszystkich kwestiach, on podchodzi dużo poważniej do sprawy, ja być może jeszcze nie potrafię tak tego traktować.

Jeśli chodzi o granice 15 lat, jest ona dla mnie za niska, jednak kieruje mną bardzo subiektywna opinia, gdyż ja w tym wieku byłam zdecydowanie baaardzo niedojrzała.

olga

jelejeń

adelia

W domu temat nie jest tematem tabu, ale jakoś się o tym za często nie rozmawia. Ja o swoim pierwszym razie nie powiedziałam, bo nie rozmawiałam z rodzicami na temat moich związków ani o tym, co się w nich aktualnie dzieje.

Ja czekałam dość długo z pierwszym razem, chociaż przed nim robiliśmy razem dużo rzeczy, praktycznie zawsze posuwając się trochę dalej, co było fajne, ośmielające, przy czym spowodowało to, że pierwszy raz praktycznie w ogóle nie był stresujący :)

spacedreamer

Dla mojej mamy też nie jest to żadnym tabu i fajnie że od początku byłam przez nią uświadamiana, ale z kolei przegina w drugą stronę i wypytuje mnie o jakieś szczegóły, co jest strasznie żenujące.