Egzaminy decydują o moim losie?

adelia

Dzisiaj trafiłam na YouTubie na świetny filmik, link TUTAJ. Egzaminy decydują o moim losie, w szkole uczę się tego, co tak naprawdę nie przyda mi się w życiu. W szkole zbyt często jesteśmy uczeni schematycznego myślenia, co nie jest dobre w dorosłym życiu.

Co o tym myślicie? Uważacie, że szkoła odpowiednio przygotowuje nas do samodzielnego, dorosłego życia?

Cocoseque

Dziwi mnie powielanie takich argumentów, że szkoła nie uczy pisania CV i wypełniania PIT-u. Osoby mówiące to chyba nie chodziły do szkoły.

Polska szkoła jest znana na świecie właśnie z tego, że nie uczy praktycznego i logicznego myślenia, wpycha do głowy wiedzę ogólną z zakresów różnorakich i wykształca "roboty" (do tego bezrobotne roboty, nie umiejące poradzić sobie na rynku pracy). Niby jest przedmiot o przedsiębiorczości, ale to śmiech na sali.

A teraz egzaminy są tak łatwe, że nie ma na co narzekać.

adelia

Cocoseque

adelia

No są, ale to wcale nie znaczy, że obecnie nauczyciele się tak mocno tego trzymają... nie wszystko też zdążą zrobić, niestety.

Poison

Schematyczne myślenie jest lepsze niż całkowity brak myślenia, co oczywiście nie wyklucza faktu, że szkoła nie popycha do kreatywności i twórczego myślenia, upycha nam pomysły w klatkach, boleśnie zawęża pola do popisu... No. Ale szkoła jest właśnie po to, żebyśmy nie myśleli samodzielnie, byli szarą masą, którą łatwo kontrolować. love

Lasuna

Jeżeli chodzi o sprawę CV i jakiejkolwiek bankowości - u mnie tylko zahaczyliśmy o ten temat. CV miałam na informatyce, a spraw związanych z bankowością nie miałam wcale, bo "tego nauczycie się w życiu a ja was musze do matury przygotować". Za to umiem napisać rozprawkę, podanie, odwołanie itp - w sumie czasami się może przydać :P

Kiedyś moja nauczycielka od historii powiedziała, że szkoła nas nie uczy jak sobie poradzić w życiu, tylko uczy nas kombinowania - co widać po maturach. Ja sama miałam od zawsze problem z interpretacją wierszy. Nigdy nie potrafiłam się wpasować w klucz, a dzięki mojej "kochanej" nauczycielce od polskiego wręcz znienawidziłam prozę - bo mnie krytykowała, że wychodze poza klucz.

Co mnie wkurza najbardziej? Myślę, że to, iż przez całe liceum, co chwila przypomina się o maturze, jakby to była decyzja życia i śmierci. Przez to, że nauczyciele pędzą z programem (a niektórzy nawet go nie realizują) ja nie jestem w stanie niczego sobie przyswoić na dłuższą metę (między innymi dlatego nadal mój angielski jest słaby). A po maturze co? A no nic, radź sobie sam, już zostałeś wyprany w pralce firmy "Szkoła" teraz czas na suszenie w ekstremalnych warunkach atmosferycznych...

Nie jest do końca tak, że uczymy się rzeczy niepotrzebnych (w końcu pisanie i podstawowe działania matematyczne to w większości uczy szkoła) jednak potem gdzieś to zanika i w większości uczymy się metodą 3Z (Zakuj, Zdaj, Zapomnij), byleby zdać, a nauczyciele lecą dalej z materiałem, by się wyrobić w czasie. A potem, nawet jeżeli było cos na lekcjach, co się w życiu może przydać, to o tym po prostu nie pamiętamy.

Grouble

Tak teraz patrzę na to, co napisałam i już współczuję tym, którym będzie chciało się to wszystko czytać. :P

Uważam się za osobę, która bądź co bądź potrafi myśleć samodzielnie. Owszem, czasami robię po prostu to, co wszyscy, ale w granicach rozsądku.

Jeszcze jakiś rok temu powiedziałabym, że większość osób w moim wieku nie potrafi samodzielnie myśleć, wszyscy zachowują się tak samo i w ogóle nie myślą, jeżeli tylko da się tego uniknąć. Zamiast się uczyć, wkuwają. Zamiast wyjaśniać własnymi słowami recytują gotowe formułki, ułożone przez kogoś "mądrzejszego"

Teraz, gdy rozważam ten sam temat, uznałam że mój pogląd nieco się zmienił. Nie wiem, czy wtedy myślałam tak dlatego, że akurat był jakiś wielki nawał sprawdzianów i nikt nie miał czasu i chęci na naukę, czy może było to spowodowane słuchaniem pewnego polskiego artysty, który miał mniej więcej takie poglądy, czy może tak po prostu jest, że w wieku 14 lat człowiek myśli, że wszyscy są tacy sami. (poza nim samym, który jest cudownym, chodzącym ideałem oczywiście xD)

Sama w sobie szkoła nie może i nigdy nie będzie mogła przygotować nas do prawdziwego życia. Zadaniem szkoły jest przecież podsuwanie nam pod nos informacji, które możemy sobie przyswoić lub nie. Jeżeli wkuwasz, szybko o wszystkim zapomnisz, jeżeli się uczysz, prawdopodobnie coś z tego wyciągniesz. Wszystko zależy od nastawienia ucznia.

Oczywiście wpływ na to mają także nauczyciele i rodzice- ich personalne metody wychowawcze, kontakt z uczniem i skuteczność motywowania ich do pracy. I tak dalej, wiadomo.

Do życia na pewno przygotowuje jednak kontakt z rówieśnikami, nauka tego, jak można funkcjonować w grupie, co wypada mówić/robić, a co nie. Myślę, że wiadomo o co chodzi. Jest to po prostu jakaś grupa społeczna, do której przynależymy. Przecież przez całe życie będziemy mieli kontakt z ludźmi, więc warto się z tym trochę oswoić, no nie? :D

A streszczając cały mój chaotyczny wywód w jednym zdaniu: Szkoła daje nam jakieś informacje, a spora ich część może się nam później przydać w życiu i tylko od nas zależy, czy je zapamiętamy i użyjemy.

Wiem, że to, o czym napisałam nie do końca pokrywa się z tematem, więc przejdę wreszcie do samych egzaminów.
Uważam, ze obecnie szkoły za bardzo przejmują się statystykami. Średnią liczbą punktów z egzaminu, średnią ocen itd. Ale... z czego to tak naprawdę wynika? Z tego, ze ludzie sugerują się tymi wynikami! Przecież gdyby nikt nie patrzył na jakieś durne statystyki przed wybraniem szkoły, nikomu nie zależałoby na tym, żeby były jak najlepsze.

Szkoła przygotowuje uczniów tylko i wyłącznie pod kątem egzaminów, żeby wypaść jak najlepiej. Potem uczniowie wybierają taką szkołę, która ma dobre wyniki. Później muszą zakuwać, bo szkoła przygotowuje uczniów tylko i wyłącznie pod kątem egzaminów...

I kółko się zamyka :/