Fobia społeczna

Urania

Mały wstęp teoretyczny:

olga

Urania, cieszę się, że zaczęłaś lepiej sobie radzić. Będę bardzo bardzo trzymać kciuki, żebyś się tak nie stresowała takimi sytuacjami i wierzę w to, że będziesz dawała sobie radę. :) A no i chcę piernika ;> A ktoś Ci pomaga? Chodzisz do jakiegoś psychologa? Co na to teraz mówią Twoi bliscy?

Mi wyszło 68 wyraźna fobia społeczna ale to raczej wynika z moich uprzedzeń szczególnie do facetów po krzywdzie jaką zrobili mi rodzice. Pamiętam, że kiedyś prawie w ogóle nie miałam problemów z takimi sytuacjami. No i odkąd jestem pod opieką psychiatry i mieszkam z ciocią trochę się to poprawiło.

Urania

*rzuca piernikiem w monitor* Masz szczęście, bo zostały trzy ostatnie.

Jenny21

Uranio, także za Ciebie trzymam kciuki, z tego co tutaj piszesz widać, ze idzie Ci coraz lepiej. c: Wybacz, nie napiszę żadnej przydatnej rady, bo wyniki mojego testu... no cóż:

45(lęk) + 37(unikanie) = 80 znaczna fobia społeczna

Biorąc pod uwagę moje tendencje do "zburaczania się" nieraz z byle jakiego powodu (nad czym na szczęście zaczynam coraz bardziej panować) i stres towarzyszący podczas kupna ulubionej gazety, nie powinnam się dziwić. A jednak trochę mnie ten wynik zaskoczył. Przeglądałam odpowiedzi kilkakrotnie...
Kurczę. Pisałam coś dość mądrego odnośnie wypowiedzi Uranii, ponownie ją preczytałam i doszłam do wniosku, że to tak bardzo do mnie pasuje:

Sweetie

Ja poproszę o piernika i michałka.

Z testu nic mi nie wyszło, wynik 49. Z tym, że ten test według mnie jest średnio dokładny, bo np. przy wchodzeniu do pokoju, w którym siedzą już inne osoby to zależy - ile jest tych osób, ile z tych osób znam itd. W sumie z większością testów psychologicznych tak jest.
Tak na podstawie własnych obserwacji, prawdopodobnie tę fobię w pewnym stopniu mam. Albo raczej miałam, a teraz to tylko "pozostałości". Jeśli chodzi o podstawówkę, mam podobne doświadczenia, Uranio. Miałam jedną, dwie koleżanki, z którymi się trzymałam trochę bliżej, ale też nie za wiele im o sobie mówiłam, a do reszty dystans. I też im się to nie podobało.
Teraz jestem w liceum i właściwie jest dobrze. Rozmawiam zwyczajnie, mam bliższe osoby, nawet nieraz kłócę się z nauczycielami. Generalnie jak już nawiążę z kimś kontakt, jest dobrze. Gorzej z obcymi osobami. Nie potrafię spytać się kogoś o drogę, spontanicznie zagadać, spytać się o jakiś produkt sprzedawczyni w sklepie. Bardzo mnie to irytuje, bardzobardzo. Ale kiedyś i z tym wygram :)

Pink Panther

Niedawno robiłam podobny test i wyszło, że mam poważną fobię społeczną. Nie wiem co o tym myśleć. Albo i wiem. Nic. Po prostu nic nie będę z tym robić, bo nie chcę. A kto mi każe? Nie narzekam na brak znajomych. Wręcz przeciwnie. Nie mam problemów. A to wszystko jest chyba spowodowane naszym idiotycznym społeczeństwem i niedorozwiniętymi rówieśnikami, z którymi nie da się nawet pogadać o niczym. Wolę się izolować i dla nich nie istnieć.

Jenny21

Iona

Z tego co pamiętam, gdy robiłam test wyszło mi 97, w każdym razie na pewno była to poważna fobia społeczna. Nie wiem do końca co o tym sądzić, niezupełnie się zgadzam, no i takie testy oczywiście nie mogą zastąpić oficjalnej diagnozy. Pewne jest to, że jakiś problem mam, dobrze czuję się tylko w towarzystwie ludzi, których dostatecznie poznałam. A tak to boję się poznawać nowe osoby, zawsze ogarnia mnie lęk przed tą niezręczną ciszą, kiedy słabo kogoś znam. Boję się rozmawiać przez telefon, często zdarza mi się unikać kontaktu wzrokowego, nie umiem mówić o swoich uczuciach ani okazywać tego, że mi na kimś zależy, zepsułam wiele takich sytuacji. Nienawidzę załatwiać różnych spraw w których muszę się konfrontować z innymi i mam paniczny lęk przed publicznymi wystąpieniami, chociaż robiłam to wiele razy i ostatecznie zawsze wychodzi dobrze. Dodatkowo mam wrażenie, że z wiekiem mi się pogarsza, a przeszkadza mi to w życiu i zdecydowanie chciałabym się tej fobii pozbyć, nie wiem tylko jak się do tego zabrać.

Pink Panther

A moje nieliczne wystąpienia publiczne (rym) to była kompromitacja i powiedzenie mniej niż połowy tekstu. Raz czytałam z kartki i wyszło jeszcze gorzej.

Ewangelina

Ja miałam fobię społeczną. Bałam się wyjść do ludzi, a szkoła była jedną wielką masakrą. Izolowałam się.
Sądzę, że nie ma co takich ludzi zmuszać do obcowania z innymi, bo to dla nich trudne, tak jakby kazać biegać komuś, kto złamał sobie nogę. Tu potrzeba zrozumienia i pokazania tej osobie, że nie jest sama i że może się wygadać. Ja takiej szansy nie miałam. Ale - dziwo - jakoś z tego wyszłam.

verloren

40(lęk) + 33(unikanie) = 73

wanderlust

O, aż dziwne, że nie wypowiadałam się jeszcze w tym temacie. W lipcu psychiatra stwierdził u mnie zaburzenia lękowe z dominacją właśnie fobii społecznej. Coś okropnego, nie polecam nikomu. Teraz biorę leki i jest dużo lepiej, zaczęłam naprawdę żyć.