Możemy porozmawiać o polityce

SALT THE WOUND!

Ważny wstęp: wierzę, że da się rozmawiać o polityce bez skakania sobie do gardeł, ściany pogardy i populizmu.

Śledzę kampanię i politykę w miarę na bieżąco (ten świat zafascynował mnie podczas wyborów 2005, byłam dziwnym dzieckiem i przez całą IV RP dzień w dzień czytałam Wyborczą, może bez zrozumienia, ale srsly, PAMIĘTAM; potem pasja zeszła na dalszy plan i w pełni wróciła, hm, tydzień przed początkiem Majdanu?), chociaż dzisiejszej debaty nie oglądałam.
Jestem za Komorowskim z przekonania, bo 1. podobała mi się jego prezydentura, zwłaszcza końcówka, 2. Komorowski zna się na kwestiach obronności i coś sobą reprezentuje w materii polityki zagranicznej, w tych czasach imho jest to elementarne, 3. po prostu jest realistą, zdaje się rozumieć działanie państwa, polityki, sytuacji zagranicznej. Wybaczam mu obyczajowy konserwatyzm.

Nie chcę, żeby wygrał człowiek... pomijając już światopogląd... który z uśmiechem składa cyniczne obietnice w 100% bez możliwości pokrycia (wszystkie gospodarcze, emerytury, niższe podatki - no niestety, nie w tych czasach, MOGĘ WAM TO DOKŁADNIE WYTŁUMACZYĆ) zostawał prezydentem. Chociażby dlatego, że nie wiadomo, jaką naprawdę ma wizję swojej prezydentury.

Dlaczego młodzi ludzie nie rozumieją, że głos w wyborach to nie jest fejsowy lajk czy inna deklaracja światopoglądowa, ale powierzenie zarządu krajem na kilka lat, w zmiennej i obecnie raczej nieciekawej sytuacji geopolitycznej?

No i zanim mi powiecie, że jestem lemingiem i Wyborcza kłamie (dlatego nienawidzę rozmawiać o polityce w internetach i obcym gronie), to... no, akurat mam własny rozum i umiejetność czytania krytycznie, dostęp do informacji cokolwiek szerszy niż ma większość ludzi, opinie z rożnych stron (mój własny tata jest zwolennikiem Putina, tru story), całkiem dużą wiedzę własną i wieloletni obraz sytuacji.

E: nie poczuwam się do stabilnych, wykrystalizowanych poglądów, żeby nie było.

Rudy Rydz

O. Szczerze mówiąc zaciekawiły mnie te "obietnice bez pokrycia". Czy mogłabyś powiedzieć o tym coś więcej?

Ja również skłaniam się ku Komorowskiemu. Mnie już dawno przekonało do niego to, o czym sama wspominasz. To znaczy to jego realne myślenie. Oczywiście w mediach przeciwnicy polityczni namiętnie wykorzystywali to jako argument, że Komorowski mało co chce zmieniać w Polsce, ale ja się z tym absolutnie nie zgadzam. Myślę, że to bardzo wartościowy polityk, który nie chce zmieniać, a stopniowo poprawiać sytuację tak, aby wreszcie właśnie zmienić ją można było.

A tak a'propo - słyszałyście już o tej nowo tworzącej się partii?