Emigracja

Jeanelle · Wysłany: Czw 18:14, 14 Mar 2013 Temat postu: Emigracja

Co sądzicie o emigracji? Chcecie wyjechać? Macie już jakieś plany?
Uważacie, że masowe emigracje młodych osób wpływają jakoś poważnie na państwo?

Mam tylko nadzieję, że nie dojdzie do kłótni patriotów z osobami na emigracji/chcącymi wyemigrować. ;p

Urania · Wysłany: Czw 18:57, 14 Mar 2013 Temat postu:

Raczej nie powinnam mieć problemów ze znalezieniem dobrze płatnej pracy w zawodzie w Polsce, ale jednak mnie ciągnie za granicę. Do Skandynawii (choć tu problem ze znajomością języka) lub Kanady. Wiadomo, po drugiej stronie płotu trawa jest bardziej zielona.
I mam nadzieję, że władze państwa zdadzą sobie sprawę, że potrzeba zmian (wysokość podatków w przeliczeniu na średnią krajową zabójcza), skoro wykształceni młodzi ludzie chcą z kraju wiać :?

Kinga · Wysłany: Czw 19:34, 14 Mar 2013 Temat postu:

bardzo ciagnie mnie za granice :) bede robila wszystko co w mojej mocy aby w przyszlosci wyjechac z polski na stale. a do jakiego kraju to nie wiem. najlepiej usa :D ale moze po wizycie tam zmienie zdanie na temat tego kraju albo spodoba mi sie jakis inny.
przepraszam za brak pl znakow ale na tel jestem ;p

Jeanelle · Wysłany: Czw 19:55, 14 Mar 2013 Temat postu:

Ja jestem pewna: chcę wyemigrować.
Postanowiłam to już dawno, ale wtedy były to tylko marzenia, teraz z wiekiem staram się je wprowadzać w życie. Właściwie, już zaczęłam. Wybrałam liceum z międzynarodową maturą, bo po tym certyfikacie łatwiej dostać się na zagraniczne uczelnie. Właściwie, to myślałam nawet o programie AYA (A Year Abroad), aby wyjechać do jakiejś rodziny w Stanach Zjednoczonych na rok nauki i zapoznać się z kulturą i codziennym życiem. Nie wątpię, że by mi się tam podobało, co prawda zwiedzać, a mieszkać to dwie zupelnie różne rzeczy, aczkolwiek z opinii znajomych słyszałam, że tam życie jest zwyczajnie łatwiejsze... No i ciekawe. W końcu to coś innego. Na razie jeszcze nie podjęłam decyzji, ale nie żal by mi było trochę opuszczać swoją obecną szkołę, bo bardzo ja lubię, no i rodzina i znajomi. Wiem, że i tak będę się musiała z nimi rozstać, ale na razie nie widzę tej potrzeby po prostu. Za to na studia? Chętnie. W przyszłym roku, jeśli nadal będę marzyć o US podejmę się napisania SATów. TOEFLa na szczęście nie będę musiała. Jeśli ten pomysł nie wypali, to będę walczyć o Francję, Kanadę lub GB.

Poison · Wysłany: Czw 20:19, 14 Mar 2013 Temat postu:

Perspektywy pracy i życia za granicą są dużo lepsze niż w Polsce, szczególnie biorąc pod uwagę standardy, zarobki. Tylko tu mam główną przeszkodę: język. Niby piątka z angielskiego jest, ale kiedy ostatnio byłam na wakacjach w USA, całkowicie zwątpiłam we własne umiejętności! Jednak angielski mówiony, a pisany, którego uczymy się w szkole to znaczna różnica... Trzeba się przestawić żeby myśleć po angielsku i to jeszcze poprawnie pod względem gramatycznym, z czym jakoś słabo mi szło. :/ Znając życie skończę studia w Polsce, nie znajdę pracy i koniec końców wyemigruję, noale.

adelia · Wysłany: Czw 21:41, 14 Mar 2013 Temat postu:

Nie myślałam jeszcze nad tym tak poważnie. Chociaż jakiś czas temu pojawiła się w mojej głowie myśl, żeby wyjechać zagranicę na studia. Mam spore wtedy możliwości, mam szansę, ale czy się na to zdecyduję, to nie wiadomo. Jeszcze zobaczymy. Jeśli chodzi o pracę, to raczej nie. Jestem wierną fanką polskiej kultury rozrywkowej, z którą bezpośrednio łączę swoją przyszłość, mam nadzieję, że mnie nie zawiedzie i da mi to, o czym marzę :D. Nie wykluczam jednak przeprowadzki do Włoch. Od zawsze pociągało mnie to państwo, mam tam mnóstwo planów do zrobienia i tak dalej, mam też znajomych, za którymi stale tęsknię, nie wykluczam więc emigracji ewentualnej, właśnie tam.

Grouble · Wysłany: Pią 9:38, 15 Mar 2013 Temat postu:

Jak większość tutaj, również chciałabym wyemigrować. Nie mam konkretnych planów, ale chciałabym na studiach wyjechać na wymianę z GB, z Erasmusa. Potem mogłabym zadecydować, czy daję sobie radę z językiem.
Od przyszłego roku chcę brać dodatkowe lekcje angielskiego, żeby mówić płynnie.

incredible · Wysłany: Pią 12:57, 15 Mar 2013 Temat postu:

Studia planuję w Polsce, ale chciałabym mieszkać za granicą.

Cytruskowa · Wysłany: Pią 16:04, 15 Mar 2013 Temat postu:

Z jednej strony chciałabym sobie gdzieś wyemigrować, zamieszkać jak najdalej od Polski. Z drugiej jednak tęskniłabym. Nie za Polską, a za ludźmi.

Rai · Wysłany: Pią 21:08, 15 Mar 2013 Temat postu:

To może wypowiem się z drugiej strony ;)
Od trzynastego roku życia mieszkam w Norwegii. Wow, to tak szybko zleciało? Teraz złożyłam papiery na studia na norweskim uniwersytecie.

Cieszę się, że mieszkam za granicą. Od jakiegoś czasu, z związku z kryzysem i po prostu nadmiarem obcokrajowych pracowników, część ludności nie wita już nowych obywateli serdecznie. Na szczęście nie spotykam się z takim traktowaniem, ale dodam całkiem szczerze, że to tylko dzięki solidnej robocie i bardzo dobrej znajomości języka. Aby emigracja się udała, trzeba stać się częścią nowego społeczeństwa - nowa jednostka się dopasowuje - zamiast próbować zachować tę kolebkę polskości.

Tęsknie za przyjaciółmi, ogórkami kiszonymi, sokami jednodniowymi, tanimi kosmetykami i wódką :D

Enjoy

Nigdy w życiu nie chciałbym wyjechać na stałe i na dobre zamieszkać w innym kraju. Rzeczywiście może i można by mówić i mówić jak to u nas jest nie tak, brak perspektyw na przyszłość, bezrobocie, ustrój, prawo. Ale mimo wszystko nigdzie indziej nie będę się czuła tak dobrze jak tu. Bo tylko tu jestem wśród swoich, w domu, u siebie, w kraju w którym mimo, że być może czasami żyć jest ciężko, to nie zamieniłabym go na żaden inny i go po prostu kocham. Oprócz tego mam problemy z nauką języków obcych i wątpię, żebym opanowała go w takim stopniu, bym mogła swobodnie nim się posługiwać w innym państwie. Zresztą ktoś tu musi zostać. :d

Sweetie

A ja tak właściwie nie chciałabym wyjechać. Owszem, w Polsce żyjemy tak jak żyjemy, nie ma rewelacji, może być ciężko. Ale mimo wszystko nie wyobrażam sobie życia na stałe poza granicami. Jeszcze do niedawna miałam inne zdanie na ten temat i też chciałam wyemigrować, ale teraz... Nie. Na rok, na dwa, okej, ale nie na stałe. Nie zostawiłabym tutaj mojej rodziny, ale też tęskniłabym za polską kulturą, nawet za jedzeniem.

dr-amat

Ogółem nigdy nie czułam się jakoś przywiązana do kraju/miejsca. Chyba mogę się nieśmiało określić jako 'fanka' kosmopolityzmu, bo jakoś nie rozumiem po co walczyć, wychwalać jakoś szczególnie swój kraj i jego zasługi... dla mnie byłoby okej żeby wszyscy żeli w zgodzie, mówili jednym językiem i tym podobne.
Acz nie lubię Polski. Naprawdę, nie przepadam za językiem, w dużej mierze za ludźmi (choć to oczywiście zależy, bo Pomorzanie są cudowni, ale Podlasiacy to chamy) i za innymi rzeczami. Możecie mnie za to pobić, aczkolwiek nic nie zmieni tego, że to jest część mojej osobowości i po prostu nie jestem tu szczęśliwa. I mam do tego prawo.
W sumie i tak już wyjeżdżam, ale będę wracać przynajmniej do ukończenia szkoły.

Poison

dr-amat, a jak dla mnie polski jest pięknym językiem, w porównaniu choćby do angielskiego, który wydaje się taki... ubogi i prosty.

Chyba jestem zbyt przywiązana do Polski, żeby wyemigrować, mimo wszystko. Choć kiedyś pewnie zmienię zdanie, jeśli zmuszą mnie do tego warunki.

dr-amat