Nasze organy po śmierci

olga

Zamierzacie po śmierci oddać swoje nadające się do przeszczepu organy? Jakie macie zdanie na ten temat?
Gdybym mogła i była na tyle zdrowa to bardzo chętnie bym to zrobiła.

booochy

Pewnie, że tak i nie tylko po śmierci. Ja gdy skończę 18 lat mam zamiar iść się przebadać i ubiegać o wpisanie na listę dawców. Dużo o tym czytałam i mniej więcej wiem na czym to wszystko polega, a sama świadomość, że komuś może to pomóc jeszcze bardziej mnie mobilizuje.

Tris

Słyszałam co nie co nie dawno i myślę że raczej tak, chociaż jeszcze troszkę sobie poczytam o tym. Przynajmniej komuś pomogę c:

92justyna

Hmm... Ja stwierdziłam, że po śmierci i tak mi organy nie będą potrzebne (dość okrutne ale prawdziwe) i postanowiłam je oddać. Cały czas noszę w portfelu taką małą deklarację, że zgadzam się na oddanie moich narządów po śmierci. I niestety rodzina musi to uszanować. W końcu można komuś pomóc.

Enjoy

Jeżeli będą w dobry stanie i znajdzie się biorca to czemu nie. Komuś pomogę, jakaś część mnie będzie żyć nadal, a oprócz tego będę miała pewność, że nie obudzę się w trumnie.

Ewangelina

Nie mam nic przeciwko temu. Bo skoro umrę, to po co mi organy, skoro mogą one uratować w przyszłości niejedno istnienie? Nie wiem, nie rozumiem ludzi, którzy się na to nie godzą. Są egoistami, tak sądzę przynajmniej ja. Bo skoro ciało będzie dla mnie już bezużyteczne, chętnie się nim podzielę. Jak już wspominałam, by kogoś uratować. Inaczej sprawa wygląda, jak ktoś żywy pozwala na operowanie siebie w celu wycięcia jakiegoś narządu. Żeby uratować przykładowo kogoś z rodziny. W takim przypadku nie wiem, czy bym się zgodziła.

electric_cat

Wedug mnie jeśli cokolwiek ze mnie po śmierci się nada - niech to wezmą ludzie potrzebujący. Może dzięki temu ktoś będzie mógł spędzić z bliskimi więcej czasu.

Pink Panther

Ja także nie będę oryginalna i tak jak wszyscy powiem, że organy są mi niepotrzebne i lepiej jest uratować innych. Muszę to sobie jeszcze przemyśleć i porozmawiać o tym z mamą, ale pewnie też się zdecyduję na oddanie swoich narządów po śmierci.

Co do oddawania krwi - przykro mi to mówić, ale nie mogę no! Zawsze jak widzę igłę, to mdleję, a jak mi pobierają krew, to zwykle robię się taka blada i tak to przeżywam, że więcej z tym problemów niż pożytku. Długo później dochodzę do siebie. Za to jeszcze bardziej podziwiam tych, co decydują się na oddanie krwi i uważam ich za wielkich bohaterów.

TutusTuus

Jak dziewczyny wyżej. :P
No chyba, że coś mnie rozjedzie i zrobi ze mnie naleśnik, to chyba za wczasu powinnam napisać list z przeprosinami, ale mam dobre chęci. xD

olga

wanderlust

Sweetie