Uzależnienia

Silentia

Zmagałyście się kiedyś ze swoim uzależnieniem? A może miałyście kogoś komu z tym pomagałyście? Co Waszym zdaniem jest w tym najgorsze?

Sama od jakiegoś czasu zmagałam się z uzależnieniem, ok - ja dałam radę, ale gorzej z moim chłopakiem. Cóż, temat może założony bardziej w celu dowiedzenia się jakie jest Wasze zdanie na ten temat, bo sama już nie wiem jak sobie tym poradzić i liczę na każdą najmniejszą pomoc.
Zacznę od przedstawienia problemu, więc mój chłopak jest uzależniony od gry online i pewnej grupy społecznościowej tj gildii w tej grze, gdyby nie poświęcał temu wszystkiemu tyle czasu to by było ok, ale tak się składa, że mój luby obiecał mi, że już nie będzie grał, okłamuje mnie żeby tylko pograć czy pogadać z ludźmi z gildii, chodzi do kolegi żeby pograć. Wszystkie jego zachowania już mnie zaczynają drażnić i to poważnie, codziennie jest afera, o co? O to, że znowu gra, o to że woli porozmawiać z kimś w swoim wirtualnym świecie, a nie ze mną, a jak już coś powiem na ten temat to rozmowa się urywa i jak zwykle słyszę od niego, że jestem psychiczna bo mi wszystko przeszkadza, a trochę to przykre jakby nie patrzeć. Może za bardzo się czepiam? Ale przecież jak nic nie powiem to on będzie pogłębiał swoje uzależnienie...
Może troszkę zachowałam się jak desperatka pisząc o tym tutaj, ale już naprawdę nie wiem co robić i mam nadzieję, że ktoś mi doradzi ;x Z góry mówię, że związku nie skończę, bo przez jakiś czas starał się coś zmienić, ale znowu jest to samo, do psychologa też go nie zaciągnę i też z nikim nie pogada o swoim problemie, bo przecież to ja jestem ta zła i mam urojenia.

Natalie

Myślę, że pierwszy krok to powinno być zrozumienie przez Twojego chłopaka, że ma poważny problem. Nie wiem co Ci poradzić, nigdy nie byłam w podobnej sytuacji. Może zwróć się do jakiegoś specjalisty? Może on poradzi Ci co powinnaś robić, żeby uświadomić chłopakowi, że jego zachowanie nie jest normalne tak, żeby obeszło się bez ciągłych kłótni. On sam musi chcieć z tym skończyć.

Przezroczysty

Spróbuj więcej z Nim rozmawiać. Może ucieka w tę grę od problemów lub codzienności.

Enjoy

Tak jak napisała Natalie najważniejsze jest żeby przyznał, że jest uzależniony. Jeżeli to do niego nie dotrze będzie trudno cokolwiek poradzić. Może dobrze by było porozmawiać również z jego przyjaciółmi, rodziną, rodzicami, żeby pomogli Ci go przekonać, na początku do tego, że jest to problem, a potem do pójścia właśnie do jakiegoś specjalisty, psychologa.
Ja mam dwa przykłady uzależnienia od alkoholu. Znajomy moich rodziców był uzależniony, ale z pomocą jego żony i matki wyszedł z tego. Po wielu naleganiach, kłótniach, groźbach, obietnicach zgodził się na terapię. I wydaje mi się, że to właśnie zasługa tego, że te dwie najbliższe dla niego osoby połączyły siły. Drugi przypadek to mój sąsiad, który codziennie musi się napić. U niego jest inaczej, bo o tyle, że jego żona problem widzi, próbuje coś mówić, tłumaczyć to matka, która z nimi mieszka jest po stronie syna. Sama daje mu pieniądze na piwo, a synowa jest dla niej największym wrogiem. Ogólnie sytuacja bardzo nieprzyjemna, długi, kurator na karku, ale dla babci nic się nie dzieje, bo przecież chłop napić się musi. Więc wydaje mi się, że wspólne działania mogą być skuteczniejsze.