Die Brücke

Ewangelina

Czytając wydanie gazety Wielcy Malarze traktujące o Ekspresjonistach Niemieckich, wiele razy w trakcie tej lektury natknęłam się na nawiązanie do grupy Die Brücke.
To grupa niemiecka, dzięki której termin ekspresjonizm został poznany przez wielu. Bardzo lubię ten nurt, kiedy rozpoczynałam swoją przygodę ze sztuką, był moim ulubionym. Teraz również go preferuję, ale nie takk bardzo, jak inne.
Byli założyciele grupy, ale byli również artyści, co to z owym zgrupowaniem mieli wiele wspólnego, a mimo tego nie przynależeli do niej.
Ale dosyć tego monologu. Przejdę do zasadniczego pytania, od którego zadania, mam nadzieję, rozwinie się ciekawa dyskusja. Dla tych, co to znają te ugrupowanie dobrze bądź przeczytały jedynie nieco na ten temat. Ale nie tylko.

Czy dobrze się stało, że forma ekspresywna w dziełach plastycznych zaczęła się objawiać?
Ulubieni przedstawiciele tego nurtu i dlaczego?
Czy fakt, że artyści ci nie dbali o realizm, a jedynie ekspresję wyrażającą się na przykład we własnym patrzeniu na kształty i plamy barwne (groteskowe przedstawianie modelek tych artystów, których imion zapomniałam) jest dobre?

Zapraszam do dyskusji.

Cocoseque

W dzieciństwie uwielbiałam niemiecki ekspresjonizm, z artystów najbardziej Muellera i Kirchnera, ale teraz mi przeszło, bardziej cenię Nową Rzeczowość, a ekspresjonizm - tylko w kinie. Co prawda program ekspresjonistów nadal wydaje mi się bardzo sensowny, ale ich styl w sztuce mnie razi. Nie chce tego oceniać, ale większość ich prac plastycznych wydaje mi się mocno przesadzona, a może nawet i w ogóle nie "sadzona".
Przynajmniej Niemcy byli oryginalni, w przeciwieństwie do bawiących się w ekspresjonizm Polaków po odzyskaniu niepodległości.

adelia

Uważam, że dobrze, iż ekspresjonizm zaczął się objawiać. To zawsze otwiera kolejne okna świadomości, moim zdaniem. Poszerza świat, bo pozwala na jakby zajrzenie w czyjąś duszę.

Lubię Otto Muellera i jego Liegende. Ten obraz jest taki niesamowicie subtelny, z chęcią bym go sobie powiesiła nad łóżkiem. Jego wszystkie obrazy są w stonowanych barwach i z wyrazistymi konturami. Malował głównie kobiece akty, ale też sporo scen z życia cyganów, jak np. Cygan. Jego malarstwo poznałam chyba najlepiej ze wszystkich artystów zrzeszonych w tej grupie. Lubię taką prostotę.