"Rozmowy" ze zwierzętami

Enjoy

"Rozmawiacie" czasem ze swoimi zwierzętami? A może uważacie, że jest to niepoważne?

Natalie

U mnie wszyscy rozmawiają i mówią do mojej kotki i to jest na porządku dziennym :) Jakoś tak naturalnie to wychodzi, a Anabelle czasem patrzy tak jakby naprawdę rozumiała co się do niej mówi. Pamiętam, że kiedyś jak przygotowywałam się do matury z geografii, a kotka leżała w pobliżu to mówiłam do niej o tym czego się nauczyłam, bo łatwiej mi się zapamiętywało. Ona jest taka słodka, że nie potrafię się do niej nie odezwać, mam siedzieć w milczeniu, bo to zwierze i rzekomo nie rozumie? A może właśnie coś rozumie.

Pink Panther

Do pewnego stopnia jest to urocze i fajne, ale po przekroczeniu pewnej granicy zaczyna być co najmniej dziwne.
Rozmawiam z moją piesią, bo wiem, że ona mnie rozumie. Mówię jej różne rzeczy i czasem przekręca głowę. :D Wiem, że rozumie (nie tylko takie specjalne słowa, ale inne też), ale zazwyczaj udaje, że nie rozumie, jednak jeśli coś jej nie odpowiada, to ucieka, albo przychodzi, albo się dziwi jak mówię coś bez sensu. Może to jakaś moja paranoja, ale tak jest!
Jednak moja sąsiadka już przesadza. Drze się często do kotów "Kuba, ku**a! Zejdź stąd, bo nie możesz tu siedzieć, bo spadniesz w dół i się zabijesz, a ja ci zaraz tak wleję, że nie będziesz mógł usiąść przez tydzień, więc zejdź!".

92justyna

Ja zawsze mówiłam do moich psów i kotów. Nie jest to dla mnie dziwne :-) Wydaje mi się, że zwierzaki dużo rozumieją. I szczerze mówiąc to codziennie gadam do mojeg psa :-)

fst

Kilka godzin dziennie gadam do swojego chomika, on czasami mi przytaknie czy coś chrząknie po swojemu.

jelejeń

O matko, ja non stop gadam do moich zwierzaków. To moi mali przyjaciele, a jak można nie rozmawiać z przyjaciółmi? :)

Poison

Minęły cztery lata. Kot nadal nie nawiązał ze mną kontaktu, mimo usilnych prób z mojej strony.

rvijka

bae by się czuła samotna, gdybyśmy z nią nie rozmawiały. mój piesek jest bardzo towarzyski. :hamster_love:

Enjoy

Ja ciągle rozmawiam, ze swoimi zwierzętami. Zawsze gdy do nich mówię utrzymują kontakt wzrokowy, więc mam wrażenie, że słuchają. Nie wiem czy rozumieją, ale na pewno słuchają. Często też zwracam się do nich jak do dzieci, coś im opowiadam, albo się pytam i potem sama sobie odpowiadam. :D Nie widzę w tym nic dziwnego. Kocham je i traktuje jak członków rodziny, więc to normalne, że się do nich odezwę czy uśmiechnę.
A w dzieciństwie to było moje największe marzenie - móc prawdziwie rozmawiać ze zwierzętami. Choć nadal myślę, że gdyby się tak dało, życie byłoby łatwiejsze.

wanderlust

Ja też mnóstwo rozmawiam z moją Felą. Zresztą, ona jest bardzo miauczącym kotem i dużo też mi odpowiada. Chyba nie za wiele rozumie, chociaż miałam kilka sytuacji, kiedy zrobiła dokładnie to, co jej przed chwilą radziłam, ale na pewno potrafi rozpoznać kilka wersji własnego imienia i pieszczotliwych nazw, którymi się do niej zwracam (podobno jestem nienormalna, bo mówię do kota myszko). Ja też nie jestem mistrzem w rozszyfrowywaniu jej komunikatów - odróżniam miauczenie proszące od narzekającego i w sumie tyle. Czasami, kiedy żegnam się z nią wychodząc z domu, boję się, że sąsiedzi usłyszą i wezmą mnie za wariatkę, ale trudno. :D

WoodRunner

To ja nie odstaję od Was, bo często urządzam sobie seanse rozmów z moim kotem. Denko utrzymuje kontakt wzrokowy i podobnie jak Fela, jest rozgadany - przy tym odpowiada mi różnymi tonami w zależności od typu rozmowy :D (3 główne to: Głaskanie, Jedzenie, Zabawa).
Również nie wyobrażam sobie, żebym nagle miała traktować go inaczej i zerwać nasze Konwersacje. No, ale nawet moja babcia, która jest bardzo "konserwatywna", jeśli chodzi o trzymanie zwierząt w domu, gada sobie z Kicią, a potem często opowiada mi historie podobne do tych Wanderlust, jak to Kicia posłuchała jej próśb czy propozycji.

Prawdą jest, że zwierzęta skupiają o wiele większą uwagę do naszego tonu, przez co są w stanie mniej-więcej (śmiem przy tym twierdzić, że więcej) z tego, co do nich mówimy (pomijam ofc baśnie o smokach i inne opowieści :D), choć najważniejszy jest dla nich nasz nastrój.
Przy tym uczą się znaczeń wielu pojedynczych słów. Dlatego też zaleca się, by kota nie karać krótkim "NIE", ponieważ może negatywnie reagować na to słowo, kiedy używamy go ot - w zwykłej rozmowie, z nim czy z drugim człowiekiem.

Enjoy