Jak zmieniał się wasz gust muzyczny?

adelia

Kiedyś słuchałam Gosi Andrzejewicz albo Ich Troje. Oczywiście przyszedł też czas na Hannah Montana, chociaż nigdy nie byłam jej jakąś wielką fanką. :) Mój gust zmienił się, jak miałam 12 lat, wtedy poznałam Eminema i powoli zaczęłam wchodzić w rap :)

Iona

Mój gust muzyczny ewoluował bardzo długo. W dzieciństwie był, o dziwo, dobry - słuchałam na przemian Depeche Mode z Dead Can Dance (właściwie to solowymi płytami Lisy Gerrard), bo to było to co puszczali mi rodzice. A kiedy zaczęłam słuchać muzyki na własną rękę, trochę się to wszystko popsuło, Hannah Montana i te sprawy. W wieku 13 lat twierdziłam, że mam niezwykle wyrafinowany gust, bo słuchałam ładnych pań które ładnie śpiewały i grały na fortepianach. Potem odkryłam wszystkie klasyki rocka i metalu o byłam nawet trochę kucem. Dopiero potem pewna osoba zmieniła moje spojrzenie na muzykę i zaczęłam grzebać w różnych rzeczach mało znanych, mrocznych, ciekawych a niekiedy przerażających. Miałam mocną fazę na gotyk. Dalej uwielbiam, ale przestałam się jakkolwiek ograniczać. Mniej więcej rok temu odkryłam muzykę stworzoną dla mnie, jaką jest post rock i stałam się znawczynią, słucham całego mnóstwa post rockowych zespołów, a ponadto: folk metalu, power metalu, trochę symfonicznego, elektroniki, new wave, new romantic, synth popu, darkwave, gotyku (najlepiej z lat 80), death rocka, neo folku i folku celtyckiego, dream popu, post punku i zwykłego punku (najchętniej niemieckiego), oraz doom metalu.

fst

Od dziecka wpajano we mnie polski rock, wielką czwórkę trash metalu i godziny dobrej muzyki - i tak mi zostało :)

rvijka

Jako dziecko uwielbiałam pop; od tego czasu gust mi się znacznie poszerzył.

Urania · Wysłany: Pon 23:46, 13 Mar 2017 Temat postu:

Hm, serio się jeszcze nie wypowiadałam tutaj? No to trzeba sobie przypomnieć, jak to było...
Najwcześniejsze, co sobie przypominam, to uwielbienie Ich Troje, gdy byłam kilkuletnim dziecięciem xD Wtedy słuchało się tego, co puszczali rodzice z kaset (jeszcze je pamiętam), ewentualnie jakieś smerfne hity czy coś. Gdy weszłam w wiek nastolęctwa (późna podstawówka, gimnazjum) nie interesowałam się zbytnio muzyką. Słuchało się tego, co leciało na popularnych stacjach. Koleżanki słuchały hip hopu, ale mnie nie potrafiła taka muzyka podejść.
W liceum zaczęłam się interesować rockiem. Zaczęło się od indie, potem alternative rock i to chyba gatunek, który miał na mnie największy wpływ, nigdy wcześniej ani później nie byłam tak... hm, zagłębiona w muzykę, co obejmowało szwendanie się po forach muzycznych, śledzenie festiwali i innych eventów, kupowanie płyt itp. Po jakimś czasie pojawiło się zainteresowanie różnego rodzaju alternatywnymi wokalistkami (nie wiem, jak to lepiej określić), klasycznym rockiem, rockiem progresywnym i trochę metalem progresywnym.
Parę lat temu jakoś się to wszystko rozrzedziło i słuchałam czego popadnie z dość szerokiej gamy gatunków (ale tym razem słuchałam bardziej świadomie, nie słuchałam zbyt wiele radia, sama sobie układałam playlisty), przy czym były to raczej pojedyncze utwory, podczas gdy wcześniej starałam się zapoznawać z całą dyskografią artystów. Myślę, że przez to osłabło moje zainteresowanie muzyką, kiedyś miałam swoich ulubionych artystów, więc się interesowałam, kiedy grają koncerty albo wydają płyty; w przypadku, gdy znam tylko kilka utworów jednego artysty już tak nie jest. Teraz po prostu lubię sobie posłuchać ulubionych utworów. Zauważyłam też większą otwartość na piosenki nieanglojęzyczne. Pamiętam, że gdy niedawno słuchałam mp4 w drodze do domu, obliczyłam, że na mojej playliście jest 5 piosenek po hiszpańsku, po 4 po włosku i norwesku, 3 po polsku, po 2 po serbsku, francusku i angielsku i jedna instrumentalna. W sumie to też jest ciekawy temat do rozmowy (idzie założyć temat).

wanderlust · Wysłany: Wto 8:46, 14 Mar 2017 Temat postu:

Ja mam wrażenie, że mój gust nie tyle jakkolwiek się zmieniał, co ja go odkrywałam. W dzieciństwie rodzice puszczali mi bowiem głównie piosenki dziecięce, które nigdy specjalnie mnie nie interesowały. Kiedy urosłam na tyle, że ludzie w moim wieku sami słuchali muzyki, starałam się wtopić w tłum - w moim odtwarzaczu leciało to samo, co u innych, czyli głównie jakiś pop, Rihanna, Lady Gaga itp. Dopiero jakoś w gimnazjum przestałam naśladować innych i skoncentrowałam się na utworach, które wywoływały jakieś emocje u mnie. Playlista oczywiście regularnie zmieniała się od wtedy aż do teraz, ale mam wrażenie, że to właściwie ten sam rodzaj muzyki.

WoodRunner · Wysłany: Wto 16:18, 14 Mar 2017 Temat postu:

To mnie rodzice puszczali muzykę klasyczną i Vangelisa :D. A potem tata zapoznawał mnie z szantami. A ja jako głupie i proste dziecię wolałam tę głupią i prostą muzykę z radia. I w zasadzie to od niej zaczęło się takie prawdziwe zainteresowanie. Niektóre utwory wyzwalały we mnie *mistycznym głosem* wizje. Tworzenie filmów w wyobraźni stało się dla mnie głównym kryterium doboru muzyki, a letni przebój Moi Lolita Alizee main inspiration xD.

No i tak rozwijałam się w popie, który zahaczał o jakieś transy i klubowe kawałki. Z tego wymiaru wyrwały mnie znowu szanty i muzyka filmowa.
Wróciłam do Vangelisa i odkryłam Hansa Zimmera, a potem już poszło. Soundtracki zakręciły moim życiem i wprowadziły mnie w etap, o którym pisała Urania - największej pasji do muzyki, odkrywaniem wykonawców, ich dyskografii, albumów filmowych... Odcięłam się od popularnej muzyki radiowej.

W pewnym momencie odkryłam rocka. Może dzięki duetowi Simon & Garfunkel, na punkcie którego dostałam prawdziwej obsesji fanowskiej. Rock wyszedł też po części z muzyki filmowej i Antyradia. Hmmm, chyba zaczęło się od Red Hot Chili Peppers... Już nie pamiętam, jak to się rozwijało, ale w pewnym momencie nastąpił rockowy bum. Od Travisa i jego indie po The Offspring.

W międzyczasie przyjaciółka zrobiła mi wejście w kpop, przed którym się wzbraniałam, ale jakoś zostało xd.

Kolejne przełamanie to poznanie metalu. Manowar wprowadził mnie w heavy/power metal no i tu już zostałam. Hammerfalle, Megadeathy, Savatage, Blind Guardiany i inne takie zawładnęły sceną muzyczną w moim łbie na długo.

No i żeby było bardziej różnorodnie, to potem zaczęłam słuchać bardziej wytonowanej i subtelnej muzyki, a przynajmniej tak nazywam utwory w wykonaniu takich twórców jak Jason Mraz, Andrew Belle, The Oh Hellos czy piosenek z Juno.
A teraz wszystko toczy się wyrównanie. Raz mam muzyczne wzloty, raz muzyczne kryzysy, ale nie mogę żyć bez tego źródła inspiracji.
No to sobie pogadałam :D.
Post sponsoruje mój brat, moja muzyczna inspiracjo-motywacja.

A temat z językami w piosenkach rzeczywiście ciekawy! :D