Co jest po śmierci?

TutusTuus

No tak.. pisząc posta o "śmierci" zatanawiałam się jednocześnie, nad tym co jest po... Bo w końcu nie wiadomo, czy bedziemy mieli szansę trafić do nieba, czy wgl. takowe istnieje, a może do piekła, do czyśca, czy może po śmierci będziemy jakimś stworzonkiem... czy może tułać się po ziemii?

Ewangelina

Wierzę zarówno w niebo, jak i w piekło.
To pierwsze składa się z naszych najskrytszych pragnień i źródeł naszej radości. Na przykład malarz będzie żył na łące namalowanej farbami.
Piekło to dla mnie nic innego, jak coś odwrotnego do powyższego - jest to zbiór naszych koszmarów. Na przykład ktoś obawiał się elektrowstrząsów, a tam taki zabieg będzie trwał przez całą wieczność.

Pink Panther

Nigdy nic nie wiadomo, ale myślę podobnie do Ewangeliny.
Mam nadzieję, że trafię do nieba, bo zdecydowanie wolę żyć w świecie moich ulubionych piosenek niż być ciągle żądloną przez osy :)
Czasem oglądam programy o ludziach, który przeżyli śmierć kliniczną. Mogą mówić prawdę, mogą też kłamać, mogło to też być urojenie, ale mi się wydaje, że coś istnieje, że istoty żyjące mają dusze.
Wierzę w niebo i piekło. Reinkarnacja jest niezgodna z moją wiarą i dość dziwna, ale kto go tam wie..?

Jenny21

Podobnie jak Ewangelina i Pink Panter wierzę w niebo, piekło, ale też w czyściec. Ogólnie wierzę w to co do wierzenia podaje wiara katolicka - po śmierci czeka nas sąd ostateczny, a później po osądzeniu czynów popełnianych przez nas za życia czeka nas życie wieczne lub wieczna kara.
Mimo tej wiary, czasami rozmyślam o tym co będzie, kiedy już tam będę, co będzie się działo z moją duszą, czy zachowam wspomnienia i czy będę pamiętać i tęsknić za tymi wszystkimi "ziemskimi rzeczami". To dosyć trudny temat.

Poison

Zadawałam sobie tytułowe pytanie wiele razy i zadaję nadal, za każdym razem dochodząc do różnych wniosków. Nigdy - od dziecka, nigdy - nie wierzyłam w wizję nieba i piekła, poniekąd dlatego, że nie mogłam i nadal nie mogę sobie tego wyobrazić w taki sposób jak wy to opisujecie. Kiedyś się nad tym zastanawiałam i stwierdziłam, że to może być coś w rodzaju wielkiej metafory. Hipotetycznie, gdybyśmy po śmierci jako dusze zachowali tylko wspomnienia i zdolność myślenia (moim zdaniem takie błąkanie się w ciemności przez wieczność jest jeszcze bardziej przytłaczające i straszne niż piekło) to pewnie dni mijałyby nam na rozmyślaniu, a głównie nad tym co zrobiliśmy. Wiadomo, jeśli się było dobrym człowiekiem, na pewno samo wspominanie takich chwil wydawałoby się piękne, wspaniałe (niebo), a złe czyny - wyrzuty sumienia i takie tam, to naprawdę mogłoby być piekło. Nawet osoby, które wydawały się być bez uczuć (bezlitośni zabójcy i takie tam) po setkach lat w końcu by się wyłamały i przez to "piekło" przeszły.
Kurde, im dłużej o tym piszę tym wydaje mi się to większą bzdurą. Najbardziej chyba przeraża mnie nic. Nic. Umrzemy i to... koniec. Zero... niczego. Jakaś część mnie niemal "automatycznie" wierzy w reinkarnację, kolejkę żyć i kolejne szanse... To chyba najbardziej optymistyczna teoria, na której spełnienie mam nadzieję.

Pink Panther

TutusTuus

Ogólnie za nic w świecie nie wierze w niebo i piekło. Chociaż muszę przyznać, że oglądając filmy nakręcone na podstawie "prawdziwej historii", o opętaniach, demonach i takie inne podobne... to może jakaś mała cząstka mnie obawia się, że jednak ta większa część może się surowo mylić.

Jednakże... Dajmy sobie spokój... I spójrzmy prawdzie w oczy. Niebo to tylko powłoka, która tak wygląda. Bo niby gdzie miałoby być to śmieszne "Niebo"? W magazynie? A może w Hollywood? Tak samo jest z piekłem. Prędzej wszyscy nagle wyparujemy, niż piekło zapuka mi do drzwi i powie, że na mnie czas.

Oglądając "Supernatural"- serial, zaczęłąm się zastanawiać nad wieloma możliwościami. A także o tzw. "Aniołach" i "Demonach". Ponieważ anioły w tym serialu nie sa jakoś specjalnie dobre... a raczej bezmózgie rządne krwi pawiany... to ciężko uwierzyć w cokolwiek -_- Również dla większej fatygi zaczęłam szperać o tym... xD Tak... można powiedzieć, że mam ostatnio jakąś paranoje.
Ale wracajac, do tematu... Kiedyś, jak byłam mała i głupia... (nie jestem do końca pewna, ale..) wierzyłam w to piekło i niebo. Ba! Byłam przekonana, że nigdy nie trafie do Nieba. Ale co może wiedzieć (bodajże) 5-latka? xD W każdym razie, w podstawówce, religia była dla mnie tylko wolnym czasem od nauki. Uczenie się tych wszystkich śmiesznych modlitw i innych śmiesznych bajek, zawartych w programie nauczania... to było jak... Upicie się. Czym więcej, tym szybciej i więcej zapomnisz. Co więcej już w tym wieku wiedziałam, że to jedna wielka bójda.
Nie mniej jednak, zawsze ciekawiła mnie kwaestia tego, co jest po tej śmierci. W końcu to jest prawidziwe. Bardziej skłaniam się ku temu, że po prostu to jest koniec i kropka lub, w dobie jakiegoś większego dobrego humoru świata - tułasz się po świecie obserwując życie, kóre jest juz bez ciebie.
Kiedyś również rozważałam "reinkarnacje" - ale im dłużej nad tym myślę, tym bardziej utwierdzam się w fakcie, że to następny wyczyn wybujałej wyobraźni.

Sweetie

Nie wierzę w niebo i piekło. Głównie dlatego, że skoro Bóg tak nas kocha, skoro Bóg to miłosierdzie, skoro Jego miłość jest nawet nieporównywalna do miłości matki do dziecka... To jak niby Bóg mógłby patrzeć na nasze cierpienie, ba, co więcej, sam nas na to cierpienie skazywać? Według mnie to absurd, bo jakoś nie mogę sobie wyobrazić, żeby moja mama specjalnie naraziła mnie na jakikolwiek, nawet najmniejszy ból.
Sama nie wiem na razie, w co wierzyć, ale na chwilę obecną chyba najbardziej w to, że śmierć to po prostu koniec, że już dalej nic nie ma. Chociaż to trochę przerażające...
Reinkarnacja jak dla mnie jest trochę bezsensowna, bo skoro nie pamiętamy nic z poprzedniego życia, nie możemy wyciągnąć żadnych wniosków... No cóż, jednak perspektywa rozpoczęcia życia od nowa jest dość miła, chciałabym w to wierzyć. (;

Pink Panther

TutusTuus

Silencie

Szczerze? Sama nie jestem pewna w co tak naprawdę wierzę, ten temat jest raczej dość trudnym. Bo z jednej strony wszystko co z wiarą związane zawsze wydawało mi się nieco abstrakcyjne i unikałam tego jak mogłam, a z drugiej... Właśnie ta perspektywa nicości po śmierci jest taka - prosta? Smutna? Jestem artystyczną duszą i z reguły staram się we wszystkim widzieć 'coś więcej', tak jakby to właśnie nas czekało ale... Nie wiem. (Nie jestem pewien, czy spotkamy się w niebie - zaśpiewał w mojej głowie zespół happysad).

Enjoy

Poison

Kenzi

Jak dla mnie niema nic. Po prostu zasypiamy i tyle. A niebo i piekło to zabieg psychologiczny wymyślony przez kościół. Oczywiście to tylko moje osobiste zdanie :)

Ewangelina

Kenzi, nie sądzisz, że to, że nasza świadomość umiera, jest... niewłaściwe? Przecież trzeba coś czuć.