Autoagresja

SALT THE WOUND! · Wysłany: Śro 18:24, 06 Mar 2013 Temat postu:

To ja jeszcze z innej strony.
Mam nerwicę. Zmagam się z nią od kilku lat. Teraz wreszcie wyszłam na prostą i z całego pakietu atrakcji zostały mi tylko stany lękowe, ale dość daleko zawędrowałam drogą ku autodestrukcji. Nerwica nie brzmi szczególnie źle, lecz w praktyce to jest koszmar.
Gimnazjum było ciągłą huśtawką emocjonalną: od poczucia winy przechodziłam do złości na świat, ze złości na świat do autoagresji, z autoagresji płynnie do poczucia winy. Przez większość drugiej klasy walczyłam z natrętnymi myślami oscylującymi między samobójstwem a autoagresją. Gdy jadłam obiad, przez głowę przechodziły mi różne koncepcje okaleczenia się sztućcami, gdy pisałam klasówkę z matematyki, rozważałam pocięcie się papierem i wbicie sobie długopisu w gardło, każdy samochód czy pociąg oceniałam pod kątem obrażeń, jakie mógłby mi zadać, i tak dalej, i tak dalej, w kółko przez kilka miesięcy.
Myśli natrętne mają to do siebie, że są natrętne, przechodzą przez umysł mimowolnie i próby wyrzucenia ich stamtąd mają tyle sensu, co powtarzanie sobie "nie myśl o słoniu w różowe ciapki". Trudno się od nich uwolnić. Ludzie jednak średnio to rozumieją, tak samo jak średnio rozumieją przyczyny autoagresji. Łatwo powiedzieć "nie myśl tak", "to głupie", "niszczysz sobie życie", "niedługo ta moda przejdzie" i osobę z takimi problemami zaszufladkować.

Nic sobie jednak ostatecznie nie zrobiłam, bo, co zabawne, najgorszemu okresowi towarzyszyła ogromna fobia przed ranami, skaleczeniami i w ogóle uszkodzeniami ciała. Co najwyżej wbijanie paznokci w ciało i wydrapywanie sobie skóry, gdy już nie mogłam wytrzymać.

Ewangelina · Wysłany: Pią 20:38, 08 Mar 2013 Temat postu:

birdy. · Wysłany: Pią 22:16, 08 Mar 2013 Temat postu:

U nas w szkole była prelekcja na ten temat.
Dokładnie tak jak Grouble, nie mam nic do takich ludzi, nie pouczam, również nie pochwalam. Ale zadaję sobie pytanie dlaczego? Dlaczego ludzie świadomie dążą do sprawiania sobie bólu? Mnie na samą myśl, że miałaby sobie rozciąć skórę robi się wręcz niedobrze (chyba po prostu boję się bólu). Kilka z Was już pisało, że to dla szpanu, by zobaczyć jak to jest. Inni robią to by uwolnić się od problemów.
Tak czy siak, jeżeli ktoś świadomie się krzywdzi, to chyba nie mam nic do powiedzenia w sprawie pomocy mu. Jeżeli ktoś nie chce, to nie.
Tylko nie rozumiem, dlaczego tatuowanie siebie uważa się za autodestrukcję. Tak nam mówiła jakaś bardzo mądra psycholog

SALT THE WOUND! · Wysłany: Sob 14:25, 09 Mar 2013 Temat postu:

birdy. · Wysłany: Sob 17:20, 09 Mar 2013 Temat postu:

Może i tak, ale jeżeli ktoś nie chce pomocy, to mam kogoś na siłę zmuszać, by przestał?

wanderlust · Wysłany: Wto 20:15, 12 Mar 2013 Temat postu:

Czasami to jest jedyne wyjście. Bywa, że w żaden inny sposób nie można pomóc, a pomóc jednak trzeba. Zaczyna się od autoagresji, a kończy nieraz na samobójstwie. Nie wiem jak Wy, ale ja miałabym wyrzuty sumienia, gdybym dowiedziała się, że ktoś, o kim wiem, że się ciął, zabił się.

Natsume · Wysłany: Śro 16:25, 13 Mar 2013 Temat postu:

Jenny21 · Wysłany: Śro 17:04, 13 Mar 2013 Temat postu: